Jak Zapobiec Zapłodnieniu

Antykoncepcją nazywamy wszelkie działania lub środki mające na celu zapobiec zapłodnieniu, pomimo odbycia stosunku seksualnego. Historia antykoncepcji jest „stara jak świat”. Kobiety wszystkich czasów i kultur miały swoje metody na uniknięcie niechcianej ciąży. Niestety, nawet w dzisiejszych czasach nie ma stuprocentowego środka, i mimo ich rozmaitych rodzajów, żaden nie jest bez zastrzeżeń.

Istota antykoncepcji polega na tym, żeby nie rodziło się jedno dziecko rocznie przez kolejnych dwadzieścia lat.

Wiedza o antykoncepcji dzieli się na merytoryczną (jakie środki, jak działają i jak są skuteczne) oraz psychologiczną (jak wpływają na nasze samopoczucie, psychikę , reakcje, samoocenę) . Niestety, edukując się w tej dziedzinie, najczęściej zdobywający wiedzę koncentruje się na: skuteczności, dostępności (żeby nie trzeba było iść do lekarza) i łatwości obsługi. Rzadko kto natomiast podejmuje wysiłek, aby poznać psychologiczne aspekty stosowania środków antykoncepcyjnych.

Współczesna pedagogika młodzieży stoi na bardzo słusznym stanowisku, iż ideałem antykoncepcji jest współżycie z taką osobą, iż nawet jeśli nastąpi zapłodnienie, to nie będzie to żadna tragedia. Bowiem antykoncepcja nie powinna absolutnie służyć temu, żeby można było sobie bez przeszkód poszaleć za młodu.

Aż do czasów współczesnych ludzkość w niewielkim stopniu potrafiła kontrolować liczbę nowo narodzonych; większość dzieci i tak nie dożywała piątego roku życia, a jednocześnie jedyną pewną drogą przekazania swoich genów kolejnym pokoleniom było rodzenie jak największej liczby potomstwa. W dodatku w społecznościach rolniczych mnogość dzieci jest błogosławieństwem, gdyż oznacza dodatkowe ręce do pracy.

Z pewnością pierwsze wysiłki uczynione w kierunku ingerencji w proces rozmnażania motywowane były chęcią uniknięcia poczęć dzieci z nieprawego łoża, lecz w miarę rozwoju społeczeństwa liczba możliwych powodów wzbogacała się w coraz to nowe czynniki. Rosnący poziom wykształcenia kobiet wzbudził w nich chęć kontrolowania swojej własnej płodności.

Kontrola urodzeń sprawowana jest dwiema podstawowymi metodami- zapobiegania ciąży i zapobieganiem narodzinom poprzez zabieg przerywania ciąży. Zabieg ten był najprawdopodobniej historycznie pierwszą metodą stosowaną przez kobiety, które być może nie orientowały się, jak mogą zapobiec ciąży, ale z pewnością wiedziały, że chcą pozbyć się tej, która się już pojawiła, zanim nadejdzie czas porodu.

Dokonywanie bezpośrednio po odbyciu stosunku płukanie wnętrza pochwy było kolejnym sposobem na zapobieganie ciąży. Pierwsze historyczne zarejestrowane świadectwo aktywności antykoncepcyjnej pochodzi z grobów datowanych na zamierzchłe lata ok. 1850 roku p.n.e., w których wraz z ciałami zmarłych pochowano przepisy na sporządzenie środków „plemnikobójczych”, używanych po stosunku. Pośród koniecznych do ich przyrządzenia składników znalazły się miód, węglan sodu i nawóz krokodyli.

W latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia w Stanach Zjednoczonych przegłosowano wprowadzenie tzw. Prawa Comstocka, które zdelegalizowało wszelką korespondencję zawierającą środki kontroli urodzeń i informacje na temat antykoncepcji, przesyłaną za pośrednictwem amerykańskiej poczty. W roku 1916 p. Margaret Sanger, założycielka Amerykańskiego Towarzystwa Planowania Rodziny, rozpoczęła batalię o zniesienie owego prawa.

Wierzyła ona bowiem, iż przepisy rządowe nie powinny ograniczyć prawa kobiety do uregulowania kwestii własnej płodności. Bitwa jej trwała aż po rok 1965, kiedy to Sąd Najwyższy zniósł prawa stanowe zabraniające kontroli urodzeń.